Tayfun Doğan ile Söyleşi:

İlk şiir kitabınız Dünyaya Misafir yayınlandı, hayırlı olsun. Duru bir anlatım karşılıyor bizi, hızla azalmanın karşısında her şey ritmine uygun bir yavaşlıkla ilerliyor. Kelimelerle olan bu bütüncül temas nasıl başladı?

-Teşekkür ederim. Kalbimin en derininde yatan şeyi çekip çıkarmak istediğimde kelimelere olan ihtiyacımı fark ettim. Bunun artık bir mecburiyet olduğu daha ortaokul yıllarıma, kendime söylemeye bir türlü cesaret edemediğim günlere rastlar. Bir de şuna çok inanırım, her şair en çok kendisiyle yaşar. Bunun, kelimelerle irtibatını varın siz düşünün.

Hep Aynı Rüya adlı şiirde bir gerçekle yüzleşiyoruz; mesnedini kaybetmenin insanda bıraktığı o boşluğa itiraz ediyor Şair, okuru bir hizaya çekip soruyor: Söyle, ey meçhul kalabalık nereye?  Kalabalık yol alırken şair kendini nereye dâhil ediyor?

- Hep Aynı Rüya’yı görmüş biri için rüyanın kendisi nedir ki? İçim, öyle kalabalık ki onları bırakıp bir yere gidemiyorum…

Şiirin hayatınızdaki karşılığı nedir?

-Şairi şiirinden ayırmadığım için şiir neyse şair odur. Yani özne veya nesne olarak ayırt etmiyorum. İkisi tek karakterdir benim için. Belki diğer sanat dalları için bu geçerli olmayabilir ama ben zaten şiiri, daha ilk cümlede bütün sanatlardan ayırmış oldum. Şiirle kurduğum ilişkiyi hayatımın hiçbir anında yanımdan ayırmadım. Şairlerin belirli bir fıtrat üzerine doğduğuna inanırım. Elbette yaşantılar şiire giden süreci etkiler ama fıtrat, o yolu çoktan hazırlamıştır. Böyle bir yol vardı önümde ve ben hâlâ yürüyorum.

Şiir yazarken beslendiğiniz kaynaklar nelerdir?

-Büyük Türk Şiiri. Gelenek ya da modern olarak değerlendirmek istemiyorum. Her şiir, dönemi için (buna ister divan ister ikinci yeni deyin) kendisinden sonra gelenin var olmasını sağlamıştır. Bu işleyişi sağlayan –bana kalırsa temel taşı, sosyal ve siyasal süreçler epey etkili oldu. Gelenekten modern şiire çok uzun yıllar beslenmiş bir şiirimiz var. Bense irtibat kurabildiğim, içine dâhil olabildiğim her şiiri okumaya gayret ettim. Hangi şiirden ne ölçüde beslendiğimi okuyucunun merakına ve takdirine bırakıyorum.

Zeynep Tuna